စိုးစႏၵာဦး
ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းတစ္၀ိုက္ရွိ ရွမ္းႏွင့္ ပေလာင္အမ်ဳိးသမီးငယ္မ်ား တ႐ုတ္လူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ တရားမ၀င္ လက္ထပ္ျခင္းႏွင့္ လူကုန္ကူးမႈမ်ား ျမင့္မားလာျခင္းသည္ အဓိကစီးပြားေရး ျဖစ္ေသာ လက္ဖက္လုပ္ငန္းက်ဆင္းၿပီး တ႐ုတ္ လက္ဖက္ခ်ဳိေျခာက္မ်ား၀င္ေရာက္လာျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ ေၾကာင္း လက္ဖက္ စိုက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္သည့္ ေတာင္သူမ်ားက ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၆ ရက္တြင္ က်င္းပ ေသာ ပေလာင္လက္ဖက္စိုက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္ ေရာင္းခ်သူမ်ားအသင္းဖြဲ႕စည္းျခင္း အစည္းအေ၀းပြဲ၌ ေျပာသည္။
"တ႐ုတ္လက္ဖက္ခ်ဳိေျခာက္၀င္လာၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ပေလာင္လူမ်ဳိးေတြ စိုက္ပ်ဳိးတဲ့ လက္ဖက္ စီးပြားေရးက က်ဆင္းလာျပီး အလုပ္အကိုင္ေတြမရွိၾကေတာ့ဘူး။ အဲဒီမွာတင္ အမ်ဳိးသမီးငယ္ေလး ေတြကို တ႐ုတ္ဘက္က တ႐ုတ္ေငြ ပိုက္ဆံႏွစ္ေသာင္းေလးေပးၿပီး လက္ထပ္တယ္။ တရား၀င္ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ႏွစ္ကို အနည္းဆံုး အေယာက္ ၅၀ ၊ ၁၀၀ ေလာက္ ယူသြားၾကတယ္" ဟု ေတာင္သူတစ္ဦးက ေျပာသည္။ ပေလာင္လူမ်ဳိးမ်ားသည္ နမ့္ဆန္၊ ေက်ာက္မဲ၊ နမ့္ခမ္း၊ ကြတ္ခိုင္၊ ကေလာ၊ ရပ္ေစာက္၊ မိုင္း႐ွဴး၊ မိုင္းတံု၊ ရွမ္းျပည္ နယ္ေျမာက္ပိုင္း၊ ေတာင္ပိုင္းႏွင့္ အေရွ႕ပိုင္းတို႔တြင္ အမ်ားဆံုးေနထိုင္ၿပီး လက္ဖက္ စိုက္ပ်ဳိး ထုတ္လုပ္ျခင္းကို အဓိက လုပ္ကိုင္က်ျခင္းျဖစ္သည္။ "ေနာက္ပိုင္းမွာ လက္ဖက္လုပ္ငန္းက သိပၸံနည္းက်စိုက္ပ်ဳိးႏိုင္ျခင္းလည္း မရွိ၊ ေလွကားထစ္စိုက္ပ်ဳိး နည္းလည္း မဟုတ္ေတာ့ လက္ဖက္အရည္အေသြးက ေကာင္းသင့္သေလာက္ မေကာင္းေတာ့ဘူး။
၂၀၀၂-၂၀၀၃ ခုႏွစ္ေလာက္က စၿပီး တ႐ုတ္လက္ဖက္အခ်ိဳေျခာက္၀င္လာတယ္။ ယွဥ္ၾကည့္ေတာ့ အရည္အေသြးက ေတာ္ေတာ္ေလးကြာေနတယ္" ဟု ၎ကေျပာသည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံတြင္ လက္ဖက္စတင္ စိုက္ပ်ဳိးခ်ိန္မွစၿပီး ေျမဩဇာအျပည့္အ၀ ထည့္ကာ စိုက္ပ်ဳိးၿပီး သက္တမ္း တစ္ႏွစ္ ေျခာက္လျပည့္မွ တန္းႏွင့္ ေျပာင္းလဲ စိုက္ပ်ဳိးျခင္းျဖစ္ရာ အရည္အေသြး ေကာင္းမြန္ၿပီး ႏိုင္ငံတကာေဈးကြက္သို႔ပင္ ထိုးေဖာက္ႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ အျခားလက္ဖက္စိုက္ပ်ဳိးသူ ပေလာင္လူမ်ိဳး ဦးစိုးေမာင္က "တ႐ုတ္ ဘက္ ကေန ျမန္မာကို ၀င္လာတဲ့ လက္ဖက္ေတြက တရားမ၀င္အေကာက္ခြန္မဲ့ ၀င္လာတာပါ။ အခုဆိုရင္ လက္ဖက္အခ်ဳိေျခာက္ လုပ္ငန္းရဲ႕ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ကို တ႐ုတ္လက္ဖက္ခ်ဳိေျခာက္က ေနရာယူသြားၿပီ။ အရင္က အခ်ဳိေျခာက္စက္႐ံု ၁၀၀ ရွိရင္ ေလး၊ ငါးႏွစ္အတြင္းမွာ ၁၀ ႐ံုေလာက္ပဲ လည္ပတ္ေနေတာ့တယ္" ဟု ေျပာသည္။
ယခင္က ေရႊလီမွ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးမ်ားသည္ပင္ လက္ဖက္ခူးခ်ိန္ျဖစ္ေသာ မတ္ ၊ ဧၿပီႏွင့္ ေမလမ်ားတြင္ လက္ဖက္ခင္းမ်ား၌ လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေသာ္လည္း ယခုအခါ ပေလာင္လူမ်ဳိးမ်ားက တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ နယ္စပ္ေဒသမ်ားသို႔ သြားေရာက္၍ ၾကံခုတ္ျခင္း၊ ဘိန္းခင္းမ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ျခင္းျဖင့္ ေန႔စား လုပ္ကိုင္ေနရ ေၾကာင္း ေျပာသည္။ "ပေလာင္မိန္းကေလးငယ္ေလးေတြ တ႐ုတ္နဲ႕ လက္ထပ္ကုန္တာ၊ လူကုန္ကူးမႈေတြမ်ားလာတာ၊ သူတို႔ဆီမွာ ေန႔စားအလုပ္သမား ဘ၀ေရာက္ရတာေတြက စီးပြားေရးက်ဆင္းလို႔ ျဖစ္ရတဲ့ မလိုလား အပ္တဲ့ ကြင္းဆက္ေတြပါပဲ။ လက္ဖက္ျခံ ေတြကို သိပၸံနည္းက် ျပန္စိုက္ဖို႔က်ေတာ့လည္း လက္ဖက္ က ႏွစ္ရွည္ပင္ဆိုေတာ့ ျပန္ခုတ္ရရင္ အမ်ားႀကီးဆံုး႐ႈံးမယ္။ ရွိတဲ့လက္ဖက္ျခံကိုလည္း မခုတ္ရဲဘူး။ ကုန္က်စရိတ္ကိုလည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ေလွကားထစ္စိုက္ပ်ဳိးဖို႔အတြက္ကလည္း အခ်ဳိ႕ေနရာေတြက ၇၅ ဒီဂရီ ေလာက္ကို မတ္ေစာက္ေတာ့ လုပ္ကိုင္ရခက္ခဲတယ္။ နည္းပညာေတြလုိအပ္ေနတယ္" ဟု ေျပာသည္။
လက္ရွိတြင္ လက္ဖက္အခ်ဳိေျခာက္ စက္႐ံုမ်ား ေလ်ာ့နည္းသြားျခင္းေၾကာင့္ လက္ဖက္စိုထုတ္လုပ္မႈ ျမင့္မားလာၿပီး ေဈးကြက္လိုအပ္ခ်က္ထက္ ပိုလွ်ံမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေနေၾကာင္း ၎ကေျပာသည္။ ပေလာင္လက္ဖက္စိုက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္ ေရာင္းခ်သူမ်ားအသင္းမွ ဥကၠ႒ဦးထြန္းၿမိဳင္က" ဒီလိုအခက္ အခဲေတြကို ေျဖရွင္း ႏိုင္ဖို႔ ပေလာင္မွာ လက္ဖက္ကိုပဲ အဓိက စိုက္ပ်ဳိးေစခ်င္တယ္။ ပေလာင္မွာက မူးယစ္ ေဆး၀ါးသံုးစြဲတဲ့သူေတြ ရြာတိုင္းမွာရွိ ေနတယ္။ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ပ်က္ျပားေစမယ့္ သီးႏွံေတြ (ဘိန္း) ေတြ စိုက္ေနၾကတယ္။ လက္ဖက္ကို ႏိုင္ငံတကာေဈးကြက္ထိ ထိုးေဖာက္ႏိုင္ေအာင္အသင္း ေတြ ဖြဲ႕ ၿပီးလုပ္ေဆာင္ရမယ္"ဟု ေျပာသည္။ ပေလာင္လက္ဖက္ စိုက္ပ်ဳိး ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်သူမ်ားအသင္းကို အသင္း၀င္ ၃၀ ႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းၿပီး ျဖစ္သည္။
Ref:mmtime
No comments:
Post a Comment