ဓာတ္ပုံ-ေအအက္ဖ္ပီဤဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံ၏ ေထာင့္စြန္း တစ္ေနရာတြင္ လူေတြက အီတာလ်ံ စကား ေျပာၾကသည္။
ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း အေရွ႕အလယ္ပိုင္း၊ အာရွ၊ ဥေရာပႏွင့္ ေျမာက္အေမရိက တို႔မွ ေရာက္ရွိလာေသာ လက္ေကာက္၊ ေျခခ်င္းစေသာ လက္၀တ္ ရတနာမ်ားကို ျပန္လည္ သန္႔စင္၍ေရႊေခ်ာင္း၊ ေရႊတုံးမ်ားအျဖစ္ ျပန္လည္ သြန္းလုပ္သည့္ လုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ေနၾကရာ လုပ္ငန္းမွာ အေတာ္ပင္ျဖစ္ထြန္းလ်က္ရွိသည္။
"အဲဒါကေတာ့ ခင္ဗ်ားအဘြားရဲ႕ ေရႊလည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ခင္ဗ်ားရည္းစားေဟာင္းက ေပးထားတဲ့ လက္ေဆာင္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ မွာေပါ့။ ေရႊဆိုတာက ေပ်ာက္သြားတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူးေလ"ဟု အဓိက ေရႊသန္႔စင္ လုပ္ငန္းျဖစ္ေသာ အာေဂါဟဲေရးယပ္စ္ ၏ အမႈေဆာင္ အရာရွိခ်ဳပ္ အာဟတ္ အိုဘာလီက ေျပာသည္။
ယင္းလုပ္ငန္းသည္ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ေရႊတန္ခ်ိန္ ၄၀၀ ခန္႔ သန္႔စင္ေနေသာလုပ္ငန္းျဖစ္သည္။
ေဒၚလာက ေဈးက်၊ အေမရိကန္ႏွင့္ ဥေရာပတို႔တြင္ ဘတ္ဂ်က္လိုေငြျပေနၾကျခင္းႏွင့္ ဗဟိုဘဏ္မ်ားက စီးပြားေရး အင္အားနည္း သည့္ ႏိုင္ငံမ်ားအား ေဒၚလာ ထရီလ်ံႏွင့္ခ်ီ၍ ပံ့ပိုးထည့္ေပး ေနရျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ေရႊေဈးတက္လာ ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
"ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူတို႔ဘက္ ေတြ႕ေနရတဲ့ အေျပာင္းအလဲေပါ့။ အာရွဗဟို ဘဏ္ေတြကစလို႔ တစ္ဦးခ်င္း ရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံသူေတြအထိ ေရႊတုံးေတြ၊ ေရႊဒဂၤါး ေတြ ၀ယ္ေနၾကတယ္"ဟုဘာကေလးစ္ ကက္ပီတယ္လ္၏ ေက်ာက္မ်က္ ရတနာမဟာဗ်ဴဟာပညာရွင္ ဆူကီ ကူးပါးက ေျပာသည္။
ဟားေရာ့ဂိုးလ္ဘူလ်ံ၏ အႀကီးအကဲ ခရစၥဟီးလ္၀မ္အဆိုအရ ေရႊေခ်ာင္း မ်ားကို ေရႊဒဂၤါးမ်ားထက္ ပို၍ လူႀကိဳက္ မ်ားသည္ဟု သိရသည္။ ၁၀၀ ဂရမ္ ေရႊေခ်ာင္းမ်ားကို လူႀကိဳက္အမ်ားဆုံး ျဖစ္သည္။
နယူးဂ်ာဆီျပည္နယ္ အီးဂဲလ္၀ုဒ္ရွိ ပါလီဆိတ္ လက္၀တ္ရတနာ စတိုးဆိုင္ ပိုင္ရွင္ ရြန္လီဘာမန္က သူ၏ စတိုးဆိုင္သို႔ လာေရာက္ ေရာင္းၾကသူ အေရအတြက္မွာ ခါတိုင္းထက္ ၁၀ ဆခန္႔ ရွိသည္ဟု ေျပာသည္။
ဤ ၁၀ စုႏွစ္ အစတြင္ ေရႊေဈးသည္ တစ္ေအာင္စ ေဒၚလာ ၃၀၀ သာရွိခဲ့ရာမွ ေရႊေဈး သည္ ေဒၚလာ ၁,၁၀၀ ေက်ာ္အထိျဖစ္ လာ ေသာေၾကာင့္ ထိုသို႔မ်ားလာျခင္းပင္။
"ကြ်န္ေတာ့ဆီ ေရာက္လာတဲ့ လူေတြက ေျပာတယ္။ ေရႊေဈးကေတာ့ ေဒၚလာ ၂,၀၀၀ အထိ ျဖစ္ေတာ့မွာ ပဲတဲ့"ဟု လီဘာမန္က ေျပာသည္။
ေရႊေဈးတက္ဦးမည္ဟု ေျပာေနၾကသူမ်ားမွာ လက္၀တ္ရတနာဆိုင္မ်ားသို႔ သြားေရာက္ ေရာင္း၀ယ္ေနသူမ်ားသာမဟုတ္။
ႏိုင္ငံရပ္ျခားတြင္ သြား ေရာက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံေနသူ ဂ်င္မ္ေရာ္ ဂ်ာကလည္း လြန္ခဲ့ေသာ သီတင္းပတ္က ဘလြန္းဘာ့ဂ္ ႐ုပ္သံႏွင့္ ေျပာဆိုရာ ၌ ေရႊတစ္ေအာင္စေဈးသည္ ေဒၚလာ ၂,၀၀၀ အထိ ျဖစ္လာႏိုင္ေၾကာင္း ေဟာကိန္းထုတ္ခဲ့သည္။
သို႔ရာတြင္ ကမၻာ့စီးပြားေရး ျပႆနာ ၾကံဳလာႏိုင္သည္ဟု ႀကိဳတင္ေဟာကိန္း ထုတ္ခဲ့၍ လူသိမ်ားလာသူ စီးပြားေရး ပညာရွင္ ႏ်ဴရီယမ္႐ူဘီနီကမူေရာင္ ဂ်ာ၏ ခန္႔မွန္းခ်က္မွာ 'အဓိပၸယ္မရွိ' ေၾကာင္း နယူးေယာ့ခ္ၿမိဳ႕၌ က်င္းပေသာ ညီလာခံတစ္ခုတြင္ ေျပာသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ သီတင္းပတ္အတြင္း အိႏၵိယ ဗဟိုဘဏ္က ႏိုင္ငံတကာ ေငြေၾကးရန္ပုံေငြအဖဲြ႕(အိုင္အမ္အက္ဖ္) ထံမွ ေရႊတန္ ၂၂၀ ၀ယ္လိုက္သျဖင့္ ေရႊအငမ္းမရျဖစ္ေနသူမ်ား အံ့အား သင့္သြားၾကသည္။ ထိုသို႔၀ယ္လိုက္ သျဖင့္ အိႏၵိယ၏ အရန္ႏိုင္ငံျခားေငြ ေၾကး ေဒၚလာ ၂၈၅ ဒသမ ၅ ဘီလ်ံ တြင္ ေရႊ၏ တန္ဖိုးက ယခင္ ေလးရာ ခိုင္ႏႈန္းသာ ရွိခဲ့ရာမွ ယခု ေျခာက္ရာခိုင္ ႏႈန္း ျဖစ္သြားေပမည္။
"ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ေရႊ၀ယ္ဖို႔ ေငြရွိ တယ္ေလ"ဟု အိႏၵိယ ဘ႑ာေရး ၀န္ႀကီးပရာနတ္မူကာဂ်ီက ေျပာသည္။
သီရိလကၤာဗဟိုဘဏ္ကလည္း ေရႊ ၀ယ္ေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ၾကာသပေတးေန႔က ေျပာသည္။ ဤအေျခအေနမ်ား သည္ မိမိ၏ အေႂကြးမ်ား ေပးေခ်ႏိုင္ရန္အတြက္ ႏိုင္ငံျခား ဗဟိုဘဏ္မ်ားက မိမိတို႔၏ ေငြေခ်းစာခ်ဳပ္မ်ားကို ၀ယ္မည့္သူကို ေမွ်ာ္ေနရသည္။ အေမရိကန္အား အခ်ိန္ၾကာလာလွ်င္ ထိခိုက္ သြားႏိုင္သည့္ အေျခအေနျဖစ္သည္။
တ႐ုတ္သည္လြန္ခဲ့သည့္ ေျခာက္ႏွစ္ ကာလအတြင္း ယင္း၏ အရန္ေရႊ ႏွစ္ဆတက္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
ျခံဳၾကည့္လွ်င္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၏ ဒုတိယ သုံးလပတ္တြင္ လက္၀တ္ရတနာအတြက္ ေရႊသုံးစဲြမႈသည္ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္း က်သြားေသာ္လည္း ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူမ်ား၏ ၀ယ္လိုအားသည္ ၅၁ ရာခိုင္ ႏႈန္းတက္ခဲ့သည္ဟု ကမၻာ့ေရႊေကာင္စီက ေျပာသည္။
ေအာင္စ ၁၀၀ ႏွင့္ ေအာက္ အေလး ခ်ိန္ရွိေသာ ေရႊေခ်ာင္းမ်ားအတြက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူမ်ား၏ ၀ယ္လိုအားသည္ ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္းတက္ သြားေၾကာင္း PAMP ကုမၸဏီကို ပိုင္ဆိုင္ေသာ အမ္ေကအက္စ္ဖိုင္းနန္႔စ္ကုမၸဏီဥကၠ႒ မာ၀မ္ရွာကာရခ်ိက ေျပာသည္။
အနာဂတ္အတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္မႈ ရွိေနၾကျခင္းအျပင္ မၾကာေသးမီက ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနမ်ားကလည္း ေရႊကိုပို၍ အငမ္းမရျဖစ္ ေစသည္။
တစ္ကမၻာ့လုံး၌ အခြန္တိမ္း ေရွာင္မႈမ်ားကို ႏွိမ္နင္းခဲ့ျခင္း၊ ဆြစ္ ဘဏ္မ်ားက မိမိတို႔၏ ေဖာက္သည္ အေမရိကန္သူေဌးမ်ား၏ အမည္မ်ားကို သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္မ်ားသို႔ လႊဲေပးလိုက္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ လူခ်မ္းသာမ်ားသည္ အလြယ္တကူ ထိမ္၀ွက္ ထားႏိုင္ သည့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈဘဏ္ကို ပိုသေဘာက်လာျခင္းဟု ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားက ေျပာၾကသည္။
"ဥေရာပမွာေတာ့ လူေတြက စာရြက္ စာတမ္းေတြ မရွိတဲ့ေရႊကိုပဲ သိမ္းထား ခ်င္ၾကတယ္"ဟု အာေဂါဟဲေရးယပ္စ္ ေရႊေငြရတနာ လုပ္ငန္း ၫႊန္ၾကားေရးမႉး ဘန္းဟတ္ရွနဲလ္မန္းက ေျပာသည္။
မင္ဒရီဆီယိုတစ္၀ိုက္ေဒသသည္ ၁၀ စုႏွစ္မ်ားႏွင့္ခ်ီ၍ ေရႊသန္႔စင္လုပ္ငန္းကို ႀကီးစိုးလႊမ္းမိုးခဲ့ေသာ ေဒသျဖစ္သည္။
အစဥ္အလာအားျဖင့္ လက္၀တ္ ရတနာလုပ္ငန္းလုပ္ၿပီး အလုပ္သမားလည္းေဈးေပါသည္။ အီတလီေျမာက္ပိုင္းႏွင့္ ကပ္ေနသျဖင့္ လည္း အက်ဳိးအျမတ္ျဖစ္ထြန္းသည္။ ဆြစ္အစိုးရကလည္း ေရႊရည္ေကာင္းမြန္မႈကို တာ၀န္ခံျခင္း၊ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ား ႏွင့္ ႀကီးၾကပ္ေပးျခင္းတို႔ျဖင့္ ဤလုပ္ငန္း တိုးတက္ေအာင္ပ်ဳိးေထာင္ေပးသည္။
ဤေဒသလုပ္ ၁၀၀ ဂရမ္ ေရႊေခ်ာင္းမ်ားမွာ လက္တစ္ဆုပ္စာ အရြယ္ျဖစ္ ၿပီး ၁၂ ဒသမ ၅ ကီလို၊ ေအာင္စ ၄၀၀ ေရႊတုံးမွာမူ အတုံး အႀကီးႀကီးျဖစ္သည္။
ယခုအခါ အိႏၵိယသည္ ေရႊကို လက္၀တ္ရတနာအတြက္ အီတလီထက္ အဆမ်ားစြာ သုံးစဲြသည့္ႏိုင္ငံျဖစ္ေသာ္ လည္း အီတလီနားတြင္ ကပ္ေနေသာ ဤေဒသမွာမူ ဤေနရာ ဤေဒသသို႔ အာဖရိကမွ ေရႊ႐ိုင္းတို႔သည္ လက္ေကာက္၊ လည္ဆဲြစေသာ လက္၀တ္ ရတနာ မ်ားႏွင့္အတူ ေရာက္ရွိေနၾကေသာေၾကာင့္ ကမၻာ့ေရႊအလုပ္႐ုံ ဟူေသာ ဂုဏ္ပုဒ္ကို ထိန္းသိမ္းထားသည္။
ဆြစ္ဇာလန္ ေရႊတစ္တန္ထြက္သြားရန္ ပူပန္ဖြယ္မရွိ။
"၀င္လာတာမွန္သမွ် ထြက္သြားတာပဲေလ"ဟု အာေဂါဟဲ ေရးယပ္စ္၏ အမႈေဆာင္ အရာရွိခ်ဳပ္ မစၥတာအိုဘာဘီက ေျပာသည္။
Ref:myanmartime news
No comments:
Post a Comment